بررسی وضعیت موجود مهارت های یادگیری خود راهبر در دانشجویان پزشکی

زمینه و هدف: در حرفه پزشکی توانایی هدایت و تنظیم تجارب یادگیری فردی مساله ای بسیار مهم برای موفقیت می باشد و مهارت های یادگیری خودراهبر  (self-directed learning skills)که با یادگیری مادام العمر (life-long learning) در ارتباط اند در حرفه پزشکی بسیار مهم هستند، همچنین این مهارت ها به دانشجویان در کسب دانش و مهارت و نگرش های منحصر به فرد دررشد شخصی و حرفه ای شان کمک شایانی خواهد کرد. بنابراین توانمند سازی دانشجویان برای کسب مهارت های لازم برای یادگیری خودراهبر باید یکی از اهداف نهایی کوریکولوم های آموزشی باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی وضعیت موجود مهارت های یادگیری خود راهبر دانشجویان مقاطع علوم پایه، فیزیوپاتولوژی،کارآموزی رشته پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. روش کار: این پژوهش توصیفی- مقطعی در 182 نفر از دانشجویان پزشکی (مقاطع علوم پایه، فیزیوپاتولوژی، کارآموزی) دانشگاه علوم پزشکی تهران با استفاده از پرسش نامه آمادگی یادگیری خود راهبر فیشر اجرا شد. داده ها با کمک نرم افزار spss19و با استفاده از آمار توصیفی، آزمون t مستقل آنالیز واریانس یک طرفه و آماره کوهن تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: بالاترین میانگین مربوط به مهارت خودکنترلی (45/6±6/60) و پایین ترین میانگین مربوط به مهارت خودمدیریتی (40/6 ± 2/45) بود. نتیجه گیری: اگر چه مهارت خودکنترلی دانشجویان نسبت به سایر مهارت ها، بالاتر ارزیابی شد، اما به نظر می رسد چگونگی مدیریت یادگیری و مهارت های مطالعه باید در برنامه های درسی و یا در قالب فعالیت های فوق برنامه گنجانده شود تا گامی مؤثر برای تبدیل دانشجویان به فراگیران مادام العمر و خودراهبر باشد.